donderdag 2 december 2010

Koffie!


Eindelijk een écht koffietoestel gekocht.  Mogen we dat wel zo noemen want volgens de verkoper heet het wel degelijk halfautomatische espressomachine met melkschuimer.  Het was misschien een impulsaankoop maar meer een ongelukje eigenlijk.  Want vorig jaar kocht ik reeds een vervanger voor de trouwe Senseo.  Ik heb een vriend die me alle grondbeginselen van koffie heeft bijgebracht en concreet wil dat zeggen dat ik sinds twee jaar meer koffie drink dan in de voorbije 37 jaar.
Ik heb koffie nooit lekker gevonden, tot ik die van mijn vriend dronk.  Zij hebben thuis al meer dan 50 jaar een ambachtelijke koffie malerij (of hoe dat ook heet) en die koffie vind ik dus écht lekker.  Maar op het moment dat mijn senseo de geest gaf stapte ik over op een Dolce Gusto toestel van nescafé.  Ik heb die degustatie meegemaakt en ik ben een koffie met melk/melkschuim/macchiato drinker dus als ze die cupjes maar hebben en het betaalbaar en lekker is ben ik je man…euh vrouw.  Het toestel op zich is niet fenomenaal mooi, maar zijn ze eigenlijk niet allemaal lelijk?  Op de Kitchenaid toestellen na die retro design combineren met hete koffie en de full chroom versies uit Italië die meer dan 2000eu kosten, is zo’n dolce gusto gevalleke best wel te doen.  Tot ze dit jaar het equivalent van een CT scanner op de markt brachten.  Het moet design voorstellen maar in de Aldi versie.  Ze hadden beter iets meer betaald en er een echte designer opgezet.  Ik weet zeker dat ze bij De Invasie wel iemand kunnen vinden die even een espressotoestel uit zijn mouw wil schudden.  Enfin, de latte macchiato’s, cappucino’s en lungho’s komen mijn oren uit vooral omdat ik nu eindelijk het verschil proef tussen de chemische melkpoeder substantie uit de cupjes en de echte versie die je van een iets duurder toestel kan krijgen.  Want let’s face it, zo’n Dolce Gusto kost rond de 130eu en een halfautomaat van een redelijk merk 169eu.  Dus waarom niet ineens een trapje hoger kopen?  Die cups waarschijnlijk.  Die dosissen zijn gemakkelijk om in huis te hebben, het gaat snel, de C0 uitstoot gaat erop achteruit en het is belastend voor het milieu?  Die laatste twee had je niet zien aankomen zeker?  Daarom besloot ik de stap te nemen en de cups voor cups te laten en de gemalen koffie of koffiebonentoer op te gaan.  Want wie kan er nog volgen in de wereld van caps, pads, pods, cups? Voor je het weet wilde je een ander merk koffie kopen en sta je thuis met pods in plaats van pads….één letter verschil maar ze passen niet in je toestel!  Dus trok ik naar de grootste elektro zaak van België, zo eentje waar de security je spiedend bekijkt.  Tuurlijk, ik loop zo buiten met een wasmachine onder mijn jas, beware!  Er was daar een parkingverkoop gaande en een vriendelijke dame maande mij aan om even de koffie degustaties te komen proeven.  Daar was ik dus idd voor gekomen al wist ik niet dat ik op 10min 6 verschillende koffies zou gaan drinken.  Ik heb de Nespresso Citiz aan het werk gezien, de Dolce Gusto (heb maar gedaan of ik het niet kende) en de Lavazza Mio.  Die laatste moet ofwel een fabricagefout bevatten ofwel krijgen hun marketeers ze niet verkocht want als ik maar 1eu extra oplegde kreeg ik wel twee toestellen voor de prijs van één.  Voor het geval het eerste toestel het morgen begeeft?  Nee mevrouw, u kan deze dan cadeau doen aan familie.  Blijkbaar had de dame in kwestie niet door dat ik sarcastisch was.  Ik liet de parkingtent voor wat ze was en ging dan maar in de winkel zelf mijn licht opsteken.  Nooit zag ik zoveel espressomachines bij mekaar: met of zonder stoomfunctie of zelfreiniging, voor losse koffie en pods/pads etc….ik liep gewoon verloren.  Al goed dat er toch een zeer bekwame verkoopster me kwam duidelijk maken dat je met een toestel van 500eu niet écht beter afbent dan eentje van 170eu.  Het verschil zit hem erin dat jij bij de goedkopere toestellen nog echt iets zelf moet doen! Dus kocht ik mij inderdaad zo’n klein De Longhi toestel en dit omdat van alle toestellen aanwezig het het meeste compacte was met een mooi design.  Het feit dat ik er geen bonen in kan steken was geen probleem want dan koop ik wel even een klein bonenmalertje nietwaar?  Wat? Kost dat 50eu??? Het moet enkel bonen malen! Ik stop ze wel in mijn blender en met mijn DeLonghi onder de arm verliet ik de winkel met een grijns naar de security guy.  In ieder geval ben ik er in geslaagd vandaag naar Schoten te rijden voor de ambachtelijke koffie van ’t Paterke, die is daar ter plekke voor mij gemalen geweest en mijn auto zal nooit meer hetzelfde ruiken.  Er gaat niets boven vers gemalen bonen.  Ik heb daar ook rustig een koffietje gedronken en tegelijkertijd kwam de bonenmaler ter sprake.  Blijkt dat er daar achter de hoek een ‘prijskraker’ is en dat ze daar van een onbeduidend merk elektro toestellen verkopen.  Ik ben dus nu de trotse bezitter van een 17eu bonenmaler dus als er iemand koffie wil, het toestel staat er, be my guest!

0 reacties:

Een reactie posten